محمد بن اسماعيل بخاري در "الصحيح" با نقل سلسله ي سندي از عايشه مي گويد:

« فوجدت فاطمة [سلام الله عليها] علي ابي بکر في ذلک فهجرته فلم تُکلّمه حتي تُوُفّيت و عاشت بعد النبي ستّة اشهر ، فلمّا تُوُفّيت دفنها زوجُها عليٌّ [عليه السلام] ليلاً و لم يؤذن بها ابابکر و صلّي عليها

حضرت زهرا [سلام الله عليها] ابابکر را به خاطر آن [ماجراي فدک] با خشم و غضب ترک کرد و با او صحبت نکرد تا وفات کرد و بعد از حضرت رسول اکرم [صلي الله عليه و آله و سلم] شش ماه زندگي کرد و وقتي وفات نمود ، همسرش علي [عليه السلام] او را دفن کرد و به ابابکر اجازه نداد [که در تشييع و تدفين و نماز بر ايشان شرکت کند] و بر او نماز خواند. »

صحيح بخاري ، ج 5 ، ص 177 ، چاپ احياء التراث بيروت

صحيح بخاري ، حديث شماره ي 3913