امسال سال جدید را در حالی آغاز می کنیم
که در گوشه ای از این عالم آتش گلوله بر سرهم کیشان بحرینیمان می بارد
چندروز قبل که داشتم فیلمای  خانوادگی سالهای گذشته لحظه سال تحویل رو نگاه می کردم
دیدم هر سال اولین دعای ما بعد گفتن دعای لحظه تحویل سال
دعا برای فرج مولایمان امام عصر بوده
ولی
ولی نمی دانم چرا:

سالها از پی هم می گذرند
                                 لیک آن یاربه کنعان نرسد
این دل بی سروسامان
                                به سامان نرسد
لیک قافله عشق
                                به جانان نرسد
ومتحیرزآنم که چرا
                                دعای این همه ,مدعیان طلب یار اجابت نشود

و لذابایدازعمق دل گویم:

ذهن چمن آشفته زخار است            مگرنه؟
روزی که بیایی توبهاراست                مگرنه؟
می آیی ونزهتکده   ای می شودعالم
اکنون همه گرد است وغبار است       مگرنه؟

پس رو به بارگاه حضرت دوست ایستاده ومی گویم:

خداوندااگرداری بنای دادن عیدی
                                         منورکن جهانی را به نورحضرت مهدی