چند روزه که دلم خیلی گرفته

از غرق شدن آدما تواین دنیای مادی

از حرص و طمع آدما برای  طلب ریاست بیشتر تو دنیا

از اینکه برای رسیدن به اهدافشون و سربلند کردن خودشون حاضرن همه چیز رو زیر پاهاشون له کنن

حاضرن همه اعتقاداتشون رو زیر پا بذارن

وحاضرن رنگی رو که روزی حرمتی داشت بازیچه ای برای ریاستشان کنن

اگه زمانی شال سبز معنای سید بودن و انتساب  به پیغمبر و اولادش داشت

امروز مثل همون قرآنی شده که بالای نیزه ها رفت و در برابر قرآن ناطق ایستاد

امروز هم شال سبزی که هیچ کس جز وارث حقیقی آن لیاقتش را نداره

پرچم روشنفکران زمان ما و آزادی طلبان شده

شاید خیلی از اونایی که امروز شال سبز دور گردنشون میندازن

یا دور مچشون می بندند؛ حتی ندونن که این رنگ در اصل به کی تعلق داره

چه قدر خوب حرمت این رنگ

که نه؛ حرمت خاندانی که با این رنگ شناخته می شدند ریختند

این رنگ حتی لباس کلب های زمانه ما شد

چه قدر غریبی مولای من

امروز حامیان هر قشر به نشانه حمایتشان در محلی گرد آمدند

اما سوال من از آنان این است

تا به حال چند بار به نشانه حمایت از تو

که یگانه  وارث  حقیقی سبزپوشان عالمی و یگانه عدالت گستر هستی

گرد هم آمده وبرای آمدن تو شعار سر داده اند

مولای من دلم برای دل شکسته تو می سوزد

حال بهتر معنای طرید بودن تو را  در کلام  موسی بن جعفر می فهمم

هوالطرید الوحید الغریب الغائب عن اهله ...

مولای من به راستی ما تو را از میان خود طرد نموده ایم

رنگی را که متعلق به شما خاندان بود به سخره گرفتیم

وتو را غریب تر از هر زمانی تنها رها کردیم.

مولای من دلم برایت تنگ شده

امروز بیشتر از هر زمانی  جای خالی تو را حس می کنم

کجایی که از حریم خویش پاسداری کنی و حرمت شکسته اجدادت را باز ستانی

وامروز بیشتر از هر زمان بر خویش می ترسم

که مبادا روزی من هم به جرگه آنان پیوسته

وتو را پلکانی  برای رسیدن خود به قله های دنیایی ام کنم

ودر برابر تو قد علم کنم

مولای من امروز که هنوز به لطف تو خود را همچون موری بر خوان سلیمانی ات می دانم

از خدا می خواهم که اگر چنان روزی در پیشروی زندگانی من بود

پیش از آن جان من را بستاند

واین جان ناقابل قربانی قدوم نازنینت شود.

سبز یعنی عاشق مولا شدن                                    در دفاع از ولی زهرا شدن

طالب سبزم نه این سبز ریا                                      سبز هم بازیچه شد مهدی بیا